Στις εκδηλώσεις για την απελευθέρωση του Αλμυρού (17 Αυγούστου 1881) ο Γ. Σούρλας κεντρικός ομιλητής είπε μεταξύ άλλων :
«Φέτος, μετά από 140 χρόνια από την απελευθέρωση ο Δήμος Αλμυρού τιμά τους Ιερολοχίτες των Θηβών, που τον Φεβρουάριο του 1878 έσπευσαν στον Αλμυρό και έδωσαν με τους επαναστάτες σκληρές μάχες για την απελευθέρωση της περιοχής.
Ο Νέος Ιερός Λόχος που συστάθηκε το 1877 στην Θήβα για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας έμπρακτα το επιβεβαίωσε με τους 300 Ιερολοχίτες, που στις 10 Φεβρουαρίου πολέμησαν με τους τοπικούς επαναστάτες και αντιμετώπισαν τους Τούρκους στον Πλάτανο Αλμυρού και στη συνέχεια στα Φάρσαλα και στον Δομοκό.
Η παρουσία του Νέου Ιερού Λόχου των Θηβών στον Αλμυρό προσδίδει μια ξεχωριστή διάσταση στην πατριωτική αλληλεγγύη. Κατέδειξαν οι Θηβαίοι ότι οι αγώνες και οι θυσίες των Ελλήνων πατριωτών δεν περιορίζονταν μόνο στα στενά γεωγραφικά όρια της περιοχής τους, αλλά όπου ελληνική γη ήταν υπό την κατοχή των Τούρκων.
Βρέθηκαν Ιερολοχίτες κοντά στους Αλμυριώτες μαχητές, που παρά τις αντίξοες συνθήκες οργάνωσαν επαναστατικά κινήματα, τα οποία ενεργοποιήθηκαν στις περιόδους των Ρωσωτουρκικών πολέμων το 1854 και 1878, που συγκρούστηκαν η Οθωμανική με την Ρωσική Αυτοκρατορία.
Προσδοκούσαν τότε ότι με τις συγκρούσεις αυτές θα διαμορφώνονταν ευνοϊκές συνθήκες για την απελευθέρωση των κατεχομένων περιοχών.
Διαψεύστηκαν, αλλά δεν πτοήθηκαν. Διαψεύστηκαν γιατί η Αγγλία και η Γαλλία που πότε συμμαχούσαν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και άλλοτε ήταν εναντίον ασκούσαν αφόρητη πίεση με γνώμονα το δικό τους συμφέρον, η Ελλάδα να παραμείνει ουδέτερη.
Δυστυχώς, οι τότε κυβερνώντες ενέδωσαν στις πιέσεις και παρά την θέληση του λαού να ταχθεί η Ελλάδα με την Ρωσία, εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διατήρησαν ουδέτερη στάση, τόσο το 1854, όσο και το 1878. Ωστόσο, όμως, υποστήριξαν την συγκρότηση επαναστατικών σωμάτων και ενίσχυσαν την επανάσταση στην Θεσσαλία με αρχηγό τον Πηλιορείτη Νικόλαο Φιλάρετο το 1854, και τον Ζήσιμο Μπασδέκη το 1878.
Δεν επέβαλαν μόνο την ουδέτερη στάση αλλά έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο «απόσβεσης της θεσσαλικής επανάστασης», στο οποίο ο Αλμυρός ήταν περιοχή ιδιαίτερου στρατηγικού ενδιαφέροντος.
Στις 25 Μαρτίου 1854 στον Πειραιά αποβιβάστηκαν αγγλογαλλικά στρατεύματα κατοχής και απέκλεισαν τον εφοδιασμό στους επαναστάτες και παρέμειναν μέχρι τον Φεβρουάριο του 1857.
Ο Γάλλος υποναύαρχος επισκέφθηκε την Αμαλιάπολη, που αποτελούσε κέντρο εφοδιασμού των επαναστατών και δήλωσε την σθεναρή θέληση της γαλλικής Κυβέρνησης να υπερασπιστεί αντί πάσης θυσίας το τουρκικό έδαφος. Δηλαδή, να μην καταλάβουν οι Έλληνες τα κατεχόμενα από τους Τούρκους ελληνικά εδάφη.
Πρότεινε ακόμη τέσσερις τουρκικές φρεγάτες που έφθασαν στον Βόλο να αποβιβάσουν στρατό στα παράλια του Αλμυρού για να λύσουν την πολιορκία της πόλης και να εκδιώξουν τους Έλληνες από τον Πλάτανο.
Εξαπέλυσαν ακόμη και διπλωματική εκστρατεία. Στις 10 Ιουνίου ο Γάλλος Πρόξενος μετέβη στην Γούρα (Ανάβρα) για να σταματήσει το επαναστατικό κίνημα και να ασκήσει επιρροή για να σταματήσει κάθε επαναστατικό κίνημα.
Οι επαναστάτες διαψεύστηκαν, αλλά δεν πτοήθηκαν από τις πιέσεις και τις παρεμβάσεις των ξένων. Με τις όποιες δυνάμεις διέθεταν και ιδιαίτερα με την ελληνική ψυχή, με αυτές που απορρέουν από το πατριωτικό καθήκον οι Αλμυριώτες έδωσαν σκληρούς αγώνες, που τιμούν την ιστορία τους.
Το 1878 και πάλι αγωνίστηκαν σε δυσμενείς συνθήκες και έγραψαν σελίδες δόξας και τιμής με τις μάχες που έδωσαν. Στις 15 Ιανουαρίου ύψωσαν την σημαία της επανάστασης στην Βρύναινα, στις 3 Φεβρουαρίου κατέλαβαν τον Πλάτανο και συγκρότησαν προσωρινή κυβέρνηση με Πρόεδρο τον Θρασύβουλο Βελέντζα και κήρυξαν την ένωση του Αλμυρού με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Παρά την ανεπιτυχή έκβασή της επανάστασης του 1878 οι αγώνες και οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες. Την περίοδο εκείνη είχε συνέλθει το Βερολίνειο συνέδριο και θα αποφάσιζε την προσάρτηση περιοχών στην ελεύθερη Ελλάδα. Οι επαναστάτες έστειλαν το μήνυμα ότι είναι αποφασισμένοι για κάθε θυσία και αυτό επηρέασε τις αποφάσεις των Συνέδρων των Μεγάλων Δυνάμεων.
Έτσι μετά από τρία χρόνια το 1881 έχουμε την Θεσσαλία ελεύθερη και την επαρχία Αλμυρού πλέον ενωμένη. Οι Αλμυριώτες την σκλαβιά και την ελευθερία την έζησαν περισσότερο από κάθε άλλον, αφού το 1830 στην ανεξάρτητη Ελλάδα, η περιοχή τους βρέθηκε διηρημένη. Στην ελεύθερη Ελλάδα περιελήφθησαν μόνο η Σούρπη, ο Πτελεός, η Αμαλιάπολη, Άγιος Ιωάννης, Άγιοι Θεόδωροι και Γάβριανη, ενώ η πόλη του Αλμυρού και άλλες περιοχές της περιφέρειας έμειναν σκλαβωμένες για 50 ακόμη χρόνια μέχρι το 1881 και συνέχισαν τους απελευθερωτικούς αγώνες.
Φέτος, τα 140 χρόνια ελευθερίας τα γιορτάζουμε μαζί με τους Θηβαίους, που στην πλούσια ιστορία τους έχει καταγραφεί και η δράση του νέου Ιερού Λόχου.
Γιορτάζουμε και τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, που αναγεννήθηκε το ελληνικό έθνος.
Τιμούμε τους Ιερολοχίτες των Θηβών.
Τιμούμε αυτούς που θυσιάστηκαν και είμαστε αποφασισμένοι να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες τους για μια Ελλάδα ελεύθερη και υπερήφανη, όπως εκείνοι την ονειρεύτηκαν».
