«Στο προηγούμενο ματς που νικήσαμε εκτός έδρας στη Χλόη ήταν ένας οπαδός αντίπαλος και μου φώναζε «άντε, ρε παππού». Όταν τελείωσε το ματς και τους νικήσαμε χωρίς να φάω γκολ πήγα και του είπα «μάγκα, εγώ είμαι όντως παππούς, έχω τρία εγγόνια!».
Είναι 55 χρόνων, είναι ο βασικός τερματοφύλακας στις Μικροθήβες, στο β’ τοπικό Μαγνησίας! Και πάει καλά τόσο αυτός όσο και η ομάδα του. Είδα μία αναφορά στα σόσιαλ από τον Φοίβο Παπαγεωργίου, του ζήτησα το τηλέφωνο του τερματοφύλακα, μου το έδωσε, πήρα και κάποιες φωτογραφίες, τον ευχαριστώ πολύ. Το έψαξα το θέμα και βγαίνουν ωραία πράγματα. Τις προσωπικές φωτογραφίες μού τις έδωσε ο ίδιος ο παππούς τερματοφύλακας.
Αυτά που λέει ο Χρήστος Σχουλής είναι ενδιαφέροντα γιατί χτυπάνε την ουσία του προβλήματος: δεν παίζουν πια ποδόσφαιρο τα νέα παιδιά. Ψάχνουν να βρουν παίκτες με το τουφέκι στο ερασιτεχνικό. Παλιά έβγαιναν από εκεί τα μεγάλα ταλέντα. Τώρα τα παιδιά προτιμάνε ίντερνετ, σόσιαλ, ταινίες, δεν κοπιάζουν, δεν πονάνε, δεν τους αρέσει. Αυτό για το οποίο τρελαίνονταν οι παλαιότερες γενιές. Μου το είχε πει και ο μεγάλος Γιώργος Σιδέρης.
Είσαι έτοιμος για τη συνέντευξη;
Έχω γεννηθεί για να είμαι έτοιμος!
Πες μου πληροφορίες για την ομάδα που παίζεις.
Οι Μικροθήβες είναι στο β’ τοπικό Μαγνησίας. Εγώ είμαι από την Ευξεινούπολη Αλμυρού Μαγνησίας, είμαστε δύο χιλιόμετρα έξω από τον Αλμυρό.
Πόσοι κάτοικοι;
Έχουμε 3.000 κόσμο και ο Αλμυρός που είναι δίπλα μας έχει 8.000 κόσμο. Είμαστε μαζί μία μεγάλη κωμόπολη.
Είσαι 55 χρόνων;
Ναι, είμαι 55.
Και παίζεις βασικός γκολκίπερ;
Ναιιιιιιιιι (σ.σ. μακρόσυρτο ναι). Δεν έχω καθίσει καθόλου στον πάγκο.
Ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας στην ομάδα σας πόσων χρόνων είναι;
Έγινε μόνιμος στον στρατό πριν από έναν μήνα και έφυγε!
Και θα τα βγάλεις τα ματς μόνος σου;
Άνετα. Αντέχω.
Μιλήσαμε πριν από το τελευταίο ματς στο οποίο χάσατε 2-0. Ήσουν στα πάνω σου και μου είπες ότι ερχόσασταν από δύο αγώνες όπου κράτησες το μηδέν πίσω.
0-1 στη Χλόη Βελεστίνου και 0-5 στο Αχίλλειο. Στο τελευταίο ματς στο οποίο χάσαμε από τον Άθλο Αλμυρού κάναμε τις ευκαιρίες εμείς και έβαλαν τα δύο γκολ αυτοί.
Πού είστε στη βαθμολογία;
Πάμε για τα πλέι οφ. 23 βαθμούς έχουμε εμείς και 31 βαθμούς ο πρώτος.
Πώς λέγεται ο πρώτος;
Είναι τα Λεχώνια.
Τι ομάδα είσαι;
Ολυμπιακός. Αλλά είμαι φίλαθλος, όχι με παρωπίδες.
Πώς βλέπεις τη ρεβάνς στο Καραϊσκάκη;
Δύσκολο… Πολύ δύσκολο ματς… Βέβαια, μπάλα είναι, στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται. Όμως χάσαμε μεγάλη ευκαιρία στην Ιταλία. Δεν παίξαμε καλά. Να κερδίζεις 0-1 εκεί και να μην μπορείς να κρατήσεις ούτε την ισοπαλία, φοβάμαι ότι θα μας στοιχίσει.
Δεν πονάει το σώμα σου όταν αγωνίζεσαι;
Μετά το ματς πονάει και την επόμενη μέρα. Αλλά το παλεύω. (γελάει).
Πώς το παλεύεις;
Υπομονή και όρεξη για μπάλα. Αν αγαπάς κάτι, ξεχνάς τον πόνο. Και προπονούμαι. Αν δεν κατέβω στην προπόνηση, θα με αφήσει, δεν επανέρχομαι. Θα τραυματιστώ αν είμαι απροπόνητος.
Πόσες φορές κάνετε προπόνηση την εβδομάδα;
Δύο φορές, κάνουμε και αργά προπόνηση, μετά τις 7 το απόγευμα, ο φωτισμός δεν είναι καλός, αλλά το παλεύουμε.
Τι δουλειά κάνεις;
Έχω επιχείρηση με ανταλλακτικά αυτοκινήτων εδώ και 30 χρόνια. Δόξα τω Θεώ, είμαι καλά οικονομικά.
Πού είναι το κατάστημα;
Στον Αλμυρό.
Γιατί παίζεις ακόμα;
Γιατί μου αρέσει! Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα. Δεν θέλω να σταματήσω! Κάθε χρονιά λέω ότι αυτή θα είναι η τελευταία και κάθε φορά το μετανιώνω, με χρειάζονται κιόλας στην ομάδα.
Άλλοι μπορεί να σνόμπαραν αυτήν τη συνέντευξη, αλλά εγώ βλέπω ουσία σε αυτήν. Οι συμπαίκτες σου τι λένε; Ο προπονητής σου τι λέει;
Ο προπονητής μου στις Μικροθήβες ήταν κάποτε συμπαίκτης μου και πιο πριν τον είχα διαιτητή, με σφύριζε!
Πόσων χρόνων είναι;
Σαραντάρης είναι. Τα τελευταία χρόνια όλοι οι προπονητές μου είναι πιο μικροί από εμένα (γελάει).
Πόσα παιδιά έχεις;
Τρία παιδιά και τρία εγγόνια!
Τα παιδιά σου παίζουν μπάλα;
Κοπέλες είναι και οι τρεις. Η μία είναι 32 στα 33, οι άλλες είναι δίδυμες και είναι 30. Τον εγγονό μου τον μεγάλο, που είναι 6 χρόνων, θέλω να τον κάνω τερματοφύλακα! Τα άλλα δύο εγγόνια είναι μωρά, η μία είναι ενάμισι έτους και ο άλλος έξι μηνών.
Τερματοφύλακας-παππούς λοιπόν.
Ναι, βέβαια! Και να σου πω περιστατικό. Στο προηγούμενο ματς που νικήσαμε εκτός έδρας στη Χλόη ήταν ένας οπαδός αντίπαλος και μου φώναζε «άντε, ρε παππού». Όταν τελείωσε το ματς και τους νικήσαμε χωρίς να φάω γκολ πήγα και του είπα «μάγκα, εγώ είμαι όντως παππούς, έχω τρία εγγόνια!».
Και τι είπε;
«Παικταράς» μου είπε. Δεν τσακώνομαι, ό,τι και να μου πουν κάθομαι κάτω από τα δοκάρια μου και δεν δίνω σημασία σε κανέναν.
Τα νέα παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο όπως οι παλιοί;
Μεγάλο θέμα πιάνεις. Ήταν άλλο το επίπεδο όταν ξεκίνησα εγώ. Τα τοπικά πρωταθλήματα ήταν μέρα με τη νύχτα. Τώρα βλέπεις στα αποδυτήρια τον πιτσιρικά με τον γιακά σηκωμένο, το πόδι ξυρισμένο, το μαλλί έτοιμο για να βγει έξω το βράδυ. Όταν ήμασταν εμείς νέοι, μάτωνες για να μπεις στην εντεκάδα. Υπήρχαν δέκα άτομα που περίμεναν αναπληρωματικοί και παρακαλούσαν να μπουν να παίξουν. Τώρα για να βγάλει εντεκάδα ο προπονητής παίρνει τηλέφωνα από την Παρασκευή τους παίκτες για να σιγουρευτεί ότι θα έρθουν όλοι… Τα παιδιά τώρα δεν ζορίζονται, δεν είναι μαθημένα να ζοριστούν. Εμείς παλιά είχαμε κάτι μπάλες που, αν σου ερχόταν στο κεφάλι, τελείωνες! Ματώναμε στις αλάνες. Υπάρχουν πάντως κάποια παιδιά που θέλουν να έρθουν για προπόνηση και προσπαθούν.
Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σου τερματοφύλακες;
Ο Τζοφ στο εξωτερικό και ο Σαργκάνης στην Ελλάδα. Ήταν το ίνδαλμά μου.
Τι σου άρεσε στον Τζοφ;
Δεν υπήρχε δεύτερος. Η ταχύτητά του, η έξοδός του, τα αντανακλαστικά του, το τίναγμά του.
Στον Σαργκάνη τι σου άρεσε;
Τα ίδια. Ήξερε και πώς θα στηθεί στο τέρμα, πώς θα βγει, αυτό είναι έμφυτο.
Ε, το μυαλό είναι έμφυτο. Είναι θέμα αντίληψης.
Και ο Νικοπολίδης ήξερε πού θα σταθεί, έκανε το δύσκολο εύκολο με την τοποθέτησή του.
Τώρα ποιος σου αρέσει πιο πολύ;
Σταμάτησα στον Νικοπολίδη…
Πόσο ύψος έχεις;
1,85 μ.
Τον Βατσλίκ πώς τον βλέπεις;
Καλός. Κάτω από τα δοκάρια είναι καλός.
Κλάμα για την μπάλα;
Κλάμα όχι, στενοχώριες ναι, πολλές φορές. Ξέρεις τι είναι να φεύγεις από Αλμυρό, να πηγαίνεις στον Βόλο να πάρεις το καράβι να πας να αγωνιστείς στη Σκιάθο ή στη Σκόπελο και να χάνεις; Είναι ό,τι χειρότερο. Δεν υπάρχει. Όταν χάνουμε και έχουμε το ταξίδι της επιστροφής, είναι ό,τι χειρότερο. Φεύγουμε 6 το πρωί με σκοτάδι και γυρνάμε νύχτα με σκοτάδι…
Η ψαλίδα των ελληνικών ομάδων με την Ευρώπη άνοιξε;
Ε, ναι. Εδώ και χρόνια.
Σε ενοχλεί που γέμισαν οι ελληνικές ομάδες ξένους;
Με ενοχλεί. Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά όταν ήταν τρεις οι ξένοι, ήταν όλα πιο ωραία. Το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν πιο ωραίο.
Μου το λένε όλοι αυτό.
Μα δεν μπορώ να βλέπω ελληνικές ομάδες και να έχουν δέκα ξένους στην εντεκάδα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να έχει τουλάχιστον πέντε έξι Έλληνες στην εντεκάδα, όπως και οι άλλες ομάδες.
Η γυναίκα σου τι λέει για την τρέλα σου με το ποδόσφαιρο;
(γελάει). Με έχει συνηθίσει τόσα χρόνια. Όμως είναι πρόβλημα αυτό που έπιασες, όπως και να το κάνουμε. Δουλεύω τις καθημερινές τόσα χρόνια, έχω μια Κυριακή μόνο και αυτή η Κυριακή φεύγει για το ποδόσφαιρο. Την καταλαβαίνω τη γυναίκα. Αλλά έχει συμβιβαστεί με την τρέλα μου.
Υπάρχει πιο μεγάλος σε ηλικία από εσένα στα τοπικά πρωταθλήματα;
Όχι, δεν υπάρχει.
Το γνωρίζεις;
Βεβαίως το γνωρίζω. Ξέρεις από πότε έχω δελτίο ποδοσφαιριστή;
Από πότε;
Από το 1987. Η πρώτη μου ομάδα ήταν η Χλόη που τη νικήσαμε πριν από λίγες μέρες.
Καπνίζεις;
Όχι, ποτέ. Η θέση του τερματοφύλακα είναι διαφορετική. Μπορώ και στέκομαι. Στις άλλες θέσεις δεν θα μπορούσα να σταθώ, δεν θα είχα τα κουράγια. Όσο καλή φυσική κατάσταση και αν έχεις, δεν μπορείς να τρέχεις και να τα βάζεις με πιτσιρικάδες σε αυτήν την ηλικία. Ο τερματοφύλακας όμως είναι αλλιώς.
Γίγαντα, σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη.
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ.
πηγή:https://www.fosonline.gr/
